امنیت در تاریخ: اعتراض در جاده

Mark Rowe به یک سری مقالات متناوب ادامه می دهد که مسائل امنیتی امروز بریتانیا را بررسی می کند و می بیند که چگونه آنها در گذشته منعکس شده اند.

خطوط نبرد دوباره بین وزیر کشور جدید ترسیم شده است سوئلا براورمن و جنبش اعتراضی تغییرات آب و هوا شورش انقراض (XR).

از یک طرف، خانم براورمن گفت کنفرانس اخیر حزب محافظه کار در بیرمنگام مبنی بر اینکه باید جلوی اوباش گرفته شود. پلیس باید تمام قدرت های لازم را برای جلوگیری از معترضانی که از تاکتیک های چریکی استفاده می کنند و هرج و مرج و بدبختی را برای اکثریت مطیع قانون به ارمغان می آورد، داشته باشد. تخریب اموال حق بشر نیست. اعتراض خشونت آمیز «آزادی بیان» من نیست. نه – شما نمی توانید فقط یک شورش راه بیندازید یا خودتان را به جاده ها بچسبانید و از آن فرار کنید.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که چنین احساساتی برای XR که اخیراً «آخر هفته مقاومت» را برگزار کرده است، تفاوتی ندارد. وعده می دهد تلاش برای رسیدن به اوج در بهار 2023؛ و فقط روغن را متوقف کنیدکه از آن زمان به راهپیمایی و توقف ترافیک با نشستن در مرکز لندن ادامه دادند. سوپ پرتاب شده روی تابلوی گل آفتابگردان ون گوگ در گالری ملی لندن (همانطور که توسط گروه معترض گرفته شده و در یوتیوب) رنگ پرتاب شده روی تابلوی پلیس ملاقات کرد خارج از مقر آن؛ و روی یک نمایشگاه استون مارتین نمای جلو در وست اند و امروز و دیروز باعث اختلال در ترافیک شد کراسینگ دارتفورد. پلیس اسکس تصدیق کرد که دو معترض بالای پل روی رودخانه تیمز برای رانندگان ناامید کننده بود.

برای دو دیدگاه متضاد این را ببینید در وب سایت Just Stop Oil پست کنید.

امروز بعد از ظهر رئیس اسکس ساپت سایمون آنسلو گفت: «دو نفری که در ارتفاع روی پل مانده‌اند، خود را در معرض خطر جدی قرار داده‌اند و در نتیجه ما و اورژانس‌مان با چالش قابل‌توجهی روبرو هستیم. اولویت ما این است که شهرستان خود را در حال حرکت نگه داریم، اما ما همچنین وظیفه مراقبت از این دو نفر و همچنین کسانی را داریم که ممکن است در هر تصمیمی در ارتفاع نقش داشته باشند.”

دهه 1930 از نظر اعتراضی بیشتر برای راهپیمایی جارو (که به عنوان جنگ صلیبی نیز شناخته می شود) در اکتبر 1936 معروف بود که در آن مردان بیکار از تاین ساید به لندن می رفتند. در اواخر دهه 1930، چه به این دلیل که چنین راهپیمایی‌ها هیچ تفاوت سیاسی ایجاد نکردند، یا به این دلیل که تسلیح مجدد با ظهور جنگ، بدترین بیکاری در شمال را از بین برد، روش‌های اعتراضی به چیزی بسیار مدرن‌تر تبدیل شده بود. چرا در حالی که می‌توانید برای نشستن در جاده در سیرک Piccadilly همان تبلیغات را کسب کنید، برای هفته‌ها بیش از صدها مایل راه بروید؟

از این رو در 1 فوریه 1939 حدود 50 متهم به دلیل جرایم نظم عمومی مانند ممانعت از پلیس و بزرگراه، در میدان پارلمان (تصویر در سال 2018) در دادگاه دادرسی خیابان بو در مرکز لندن حاضر شدند. و در سیرک پیکادیلی، پس از یک نمایش نمایشی که هدف چپ‌گرایانه «اسلحه برای اسپانیا» را تشویق می‌کرد (جمهوری اسپانیا پس از یک جنگ داخلی سه ساله در شرف دستیابی به دست فاشیست‌های فرانکو بود).

دادگاه شنید که، به نقل از گزارش انجمن مطبوعات در مورد موارد، “تلاش شد تا شیئی شبیه تابوت را به داخل مجلس عوام حمل کنند”. یک تاکسی با تابوت و چتر سوار شد و مردم از صف افرادی که منتظر ورود به مجلس بودند به بیرون آمدند. پلیس تلاش برای زور زدن تابوت را – احتمالاً برای یک شیرین کاری – به داخل خانه ها ناکام گذاشت. در دادگاه همسایه پرونده‌های پیکادلی وجود داشت که در آن قاضی به یکی از متهمان گفت: “اگر در سیرک پیکادیلی دراز بکشی زیر گرفته می‌شوی و هیچ فایده‌ای برای اسپانیا یا هیچ جای دیگری نخواهی داشت.”

مواد تشکیل دهنده در سال 1939 مانند اکنون بود. به دنبال ایجاد اختلال در لندن روزمره، و (همانطور که XR به صراحت بیان کرده است) محاکم را مسدود می کند، که حداکثر باعث جریمه تظاهرکنندگان خواهد شد (جریمه هایی که می تواند توسط افراد خیرخواه پرداخت شود). و حتی اگر دادگاه‌ها احکام زندان صادر کنند، این نیز هیچ عامل بازدارنده‌ای ندارد، زیرا مجازات زندان نشانه‌ای از اعتبار در میان معترضان خواهد بود.