سندرم اعتماد به نفس | امنیت حرفه ای

جوایز زنان در امنیت در اوایل این ماه در سالن شکسپیر آندرگلوب در لندن، جشنی بود برای موفقیت زنان، و نه تنها فینالیست ها و برندگانی که روی صحنه رفتند. جوایز هرگز این همه ورودی نداشته اند. زنان در امنیت چیزهای زیادی برای فریاد زدن دارند. پس چرا برخی از «سندرم خیانتکار» صحبت می‌کنند، و اولین وبینار انجمن امنیت زنان پس از راه‌اندازی مجدد آن در تابستان، با موضوع اعتماد به نفس بود – یعنی چگونه می‌توان بیشتر از آن داشت. مارک رو می پرسد.

دیدن این همه زن در WiS و جاهای دیگر مشتاق، واجد شرایط و سختکوش، واقعاً گیج کننده به نظر می رسد که چرا هر کسی باید «سندرم خیانتکار» را احساس کند. در حالی که مطمئناً کسانی که باید احساس تقلب کنند، مردان کلیشه‌ای 40 و 50 ساله‌ای هستند که سابقاً پلیس یا ارتش و اکنون مدیران امنیتی هستند، با این حال همه چیزهایی که وقتی بزرگ شدند بدیهی می‌دانستند توسط اینترنت و فناوری بی‌سیم به هم ریخته است.

شکسپیر طبق معمول یک عبارت برای آن داشت. همه دنیا یک صحنه است. مهم نیست که چقدر با استعداد هستید، مرد یا زن، می توانید احساس کنید که به آن اتاق تعلق ندارید. همه اطرافیان شما بسیار مطمئن تر به نظر می رسند. چه استدلال کنید که مدیریت امنیت یک حرفه است یا نه – و به طور دقیق اینطور نیست – تمام هدف حرفه ها این است که می توانید مدرکی کسب کنید که به شما اجازه انجام آن حرفه را می دهد – قانون، حسابداری. سود برای جامعه این است که می تواند به توانایی شما برای انجام کار اطمینان داشته باشد، حتی اگر غریبه باشید. روانشناسی انسان، با این حال، می تواند وارد آن شود. صدایی که در سر شماست که به شما می‌گوید به آن نیاز ندارید.

نیازی نیست حتی اگر روی کاغذ واجد شرایط نباشید، کسب‌وکارها آماده پذیرش فارغ‌التحصیلان هنر هستند، حتی اگر مدرک تاریخ، کسی را واجد شرایط انجام کاری خاص نکند. برای گرفتن مشاوره‌های پیش‌بینی و ریسک، آنها بر چنین فارغ‌التحصیلی یا بهتر است کسی که دارای مدرک کارشناسی ارشد در روابط بین‌الملل است، حکمرانی می‌کنند. برای پایین نگه داشتن این شغل، به مهارتی در تجزیه و تحلیل، و برقراری ارتباط مختصر و جذاب با مشتری نیاز دارید، توانایی ضرب المثل (و تحت اللفظی) برای بیان یک مشکل و راه پیش روی یک مدیر اجرایی در زمانی که طول می کشد تا از لابی به طبقه دفتر او

اگر برای مدیران در طبقه آنها سخنرانی ارائه دهید، ممکن است به دلایل دیگری غیر از اینکه تنها زن در اتاق هستید، احساس «سندرم فریبکار» کنید. شما ممکن است از استان های شهر بزرگ باشید (مانند شکسپیر زمانی). یا ممکن است به آکسبریج نرفته باشید (مثل شکسپیر). انعکاس یک سخنران امنیتی شرکتی در Consec پاییز امسال، کنفرانس سالانه انجمن مشاوران امنیت، اینجا اعمال می شود. سخنران یک مرد ارشد بود – آنقدر بزرگتر بود که یک سخنران دعوت شده در Consec باشد، افتخار کوچکی نیست. با این حال، سخنران در اتاقی با دیگر روسای کار خود پذیرفت که آنها افراد باهوشی هستند. درخشان تر از او (و برای استفاده از اصطلاح، «فقیر زمان»؛ هیچ حکایت یا سر و صدای خسته کننده ای تحمل نمی شود). مدیران غیر امنیتی به افراد در معرض خطر امنیتی پاسخ خواهند داد. اگر آنچه گفته می شود قانع کننده است.

اکنون یک سخنان را در گردهمایی عصر چهارشنبه زیر چتر در نظر بگیرید IFPO انگلستان، که توسط دکتر دیوید روبنس به مفیدترین گردآوری از کارهایی که بسیاری از نهادهای صنعتی انجام می دهند تبدیل شد. ظاهراً یک کلیشه صنعت. جوانی میانسال از لندن، اما کسی که با زمان حرکت کرده، همیشه یاد می‌گیرد، و سخنانش از دکتری‌اش برخاسته درباره (انگار می‌توانم ده‌ها هزار کلمه را در یک مشت هضم کنم) به هم پیوستگی بحران‌ها، که می تواند آبشاری کند. دیوید از یک “تغییر پارادایم” صحبت کرد، که چگونه زبان ریسک سال 2010 دیگر انجام نخواهد داد.

قابل توجه، از یک مرد بسیار سفر کرده، خودساخته، که ساخته است موسسه مدیریت ریسک استراتژیک از هیچی. آگاهی از خط کاری شما یک فرآیند است – نه چیزی مانند صعود به قله کوه و سپس آرامش پیدا کنید. در عوض، برای همیشه به قله بعدی می‌رود و دانش خود را به کار می‌گیرد. این یک چالش برای همه ما است، اما چالشی که افراد توانا، خودآگاه و متفکر می توانند با آن روبرو شوند و از زمان ارسطو با آن مواجه بوده اند. قبول نکردن این چالش به معنای منسوخ شدن است، از ارتباط با دنیایی که سریعتر از همیشه در حال تغییر است.

اگر زمانی احساس «سندرم متقلب» کردید، این امکان وجود دارد که شما واقعاً یک فریبکار باشید. اگر سال 2022 یک چیز را به ما یاد داده است، آن را از دوران دوردستی لیز تراس است. تحمل سیاست و کسب و کار در قبال کاستی ها کمتر است، حتی اگر فقط به دلیل افزایش سرعت ارتباطات و زندگی باشد.

اما این در تجارت به اندازه ورزش حرفه ای صادق است، که اگر به اتاق دعوت شده اید، کسی فکر می کند که شما به آنجا تعلق دارید (و ارزش پرداخت را دارید!؟). بقیه به خودت مربوطه. بنابراین، این می تواند معقول باشد که حداقل در نظر بگیریم که شما یک فریبکار هستید. و اگر هستید، دلیل آن را بپرسید و کاری در مورد آن انجام دهید (آیا برنامه ای برای آن وجود دارد؟!). شک می تواند سالم باشد. به شرطی که اجازه ندهید سر راه شما قرار بگیرد.

عکس از مارک رو; ورودی آجری، مرکز شهر بریستول.