شکایت فوق العاده تعقیب | امنیت حرفه ای

با گذشت یک دهه از قانونی شدن قانون شکنی، پلیس در درک و اجرای آن ناتوان است و بسیاری از قربانیان را بدون محافظت می گذارد. این شکایت از سوزی لامپلو تراستیک موسسه خیریه به نمایندگی از کنسرسیوم ملی استالکینگ، که راه اندازی کرده است شکایت فوق العاده علیه پلیس انگلیس و ولز.

کنسرسیوم 21 گروه و ارگانی است که با تعقیب و تعقیب از جمله خدمات خط مقدم، قربانیان و دانشگاهیان فعالیت می کنند. این نشان می دهد که مسائل سیستمی ریشه ای در میان نیروهای پلیس وجود دارد که بسیاری از قربانیان را در معرض خطر قرار می دهد. تنها یک مورد از هر 20، 5 درصد از گزارش‌های تعقیب به پلیس در سال منتهی به مارس 2022 منجر به اتهامی از سوی سرویس دادستانی سلطنتی شد.CPS). کنسرسیوم پیشنهاد می‌کند که در بسیاری از موارد پلیس در شناسایی رفتارهای تعقیب‌گری به‌عنوان یک روش رفتار در مراحل اولیه شکست می‌خورد، که منجر به سوء استفاده از CPS می‌شود.

مسائل نگران کننده عبارتند از عدم درک بین افسران در مورد اینکه چه رفتارهایی باعث تعقیب می شود، و همچنین رفتارها را به عنوان رویدادهای منفرد در مقابل تشخیص یک الگوی رفتاری گسترده تر در نظر می گیرند. معمولاً این جرم به عنوان یک جرم “سطح پایین تر” مانند ارتباطات مخرب یا آسیب جنایی بررسی می شود یا به اشتباه به عنوان آزار و اذیت شناسایی می شود، بنابراین مسیری برای مسیر نادرست در سیستم عدالت کیفری تعیین می کند.

در مواردی که تعقیب شناسایی می شود، اغلب پلیس به درستی تحقیق نمی کند و به اشتباه پرونده ها را به دلیل عدم وجود شواهد حذف می کند. به عنوان مثال، حوادث رفتار ناخواسته آنلاین مانند استفاده از رسانه های اجتماعی، ایمیل ها و تماس های تلفنی. در سال منتهی به مارس 2022، یک چهارم تمام گزارش‌های تعقیب به دلیل مسائل مربوط به شواهد، در مواردی که مظنون شناسایی شده بود و قربانی از اقدام حمایت می‌کرد، حذف شد.

تأثیر روانی مضر بر قربانی اغلب تشخیص داده نمی شود. همچنین خطر قتل در موارد تعقیب وجود ندارد. دستورهای حفاظتی تحت تعقیب (SPOs) که برای محافظت از قربانیان در حین جمع آوری شواهد برای پیگرد قانونی طراحی شده اند، اغلب در محل قرار نمی گیرند. کنسرسیوم چندین توصیه ارائه کرده است:

– دانشکده پلیس باید به همه افسرانی که با موارد تعقیب و گریز سر و کار دارند، آموزش کامل توسط یک ارائه دهنده آموزش تعقیب و گریز متخصص را به منظور شناسایی، بررسی و ارزیابی خطر به اندازه کافی موارد تعقیب را مکلف کنند.

– پلیس باید با خدمات دادستانی سلطنتی، وزارت کشور، وزارت دادگستری و سرویس ملی مشروط همکاری کند تا یک سیستم ضبط یکپارچه را پیاده سازی کند که به فرد امکان می دهد سفر قربانی را از طریق سیستم عدالت کیفری دنبال کند و نرخ فرسایش را از مرحله گزارش تا ردیابی کند. محکومیت، از جمله محکومیت؛

– نیروهای پلیس باید سرمایه گذاری در بهبود بازیابی شواهد دیجیتالی برای سایبری (مانند نرم افزارهای جاسوسی آنلاین و هک) را در نظر بگیرند.

– SPOs باید در اولین فرصتی که به بهترین نحو از قربانی محافظت می کند – حداکثر 4 هفته بین تشخیص نیاز به SPO و درخواست آن درخواست شود. در همین حال، SPO موقت باید ظرف 48 ساعت پس از گزارش قربانی یا دستگیری مجرم، با رضایت قربانی ایجاد شود.

– پلیس باید دو یا چند نقض هر دستوری (از جمله دستور حفاظت از تعقیب، دستور منع، دستور عدم تعرض یا شرایط وثیقه) را به عنوان یک جرم مجزا از تعقیب تلقی کند که در دستورالعمل CPS آمده است. و

– هر گونه راهنمایی قانونی در مورد واکنش پلیس به تعقیب (از جمله راهنمایی در مورد شناسایی و بررسی تعقیب) باید با کنسرسیوم ملی تعقیب تهیه شود.

نظرات

کیتی بورن، کمیسر پلیس و جنایت ساسکس (PCC) رهبر ملی تعقیب، برای انجمن پلیس و کمیسران جرم است (APCC). او گفت: «این ناامیدکننده است که پس از ده سال تعقیب قوانین، قانون و همه ابزارهای موجود در اختیار پلیس به طور پیوسته یا تا حد ممکن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. تقریباً هر هفته از قربانیان تعقیب می شنویم که می گویند بارها وقایع را به پلیس گزارش کرده اند اما پاسخ مناسبی دریافت نکرده اند.

به نظر می رسد که تعقیب برای برخی نیروها هنوز یک جنایت سیندرلا است. برای بسیاری از افسران پلیس، این رفتار به عنوان یک الگوی جدی از رفتار وسواسی و خورنده که زندگی ها را ویران می کند و می تواند عواقب مرگبار داشته باشد، ثبت نمی شود.

«اگرچه چراغ‌هایی از اقدامات خوب و حتی عالی در سراسر کشور وجود دارد، قربانیان تعقیب اغلب با یک قرعه‌کشی کدپستی مواجه می‌شوند که آیا به آنها گوش داده و از آنها محافظت می‌شود. پلیس باید اطمینان حاصل کند که همیشه در مورد تعقیب و تعقیب فعال است تا قربانیان به اندازه کافی برای گزارش دهشتناکی که متحمل می‌شوند اعتماد به نفس داشته باشند و سیستم عدالت کیفری ما باید سخت‌تر کار کند تا محکومیت‌های بیشتری را تضمین کند.

من می ترسم بدون تغییر، قربانیان بیشتری به دلیل عدم اعتماد به پلیس و سیستم قضایی کیفری گسترده تر ساکت شوند. همچنین امید جدی من این است که قربانیان تعقیب به عنوان پیامد ناخواسته این شکایت فوق العاده، اعتمادشان به مقامات متزلزل نشود. ما نمی‌خواهیم آنها در مرحله اول از گزارش دهی منصرف شوند.»