فشار شرایط واقعی آینده بر بودجه پلیس و عدالت جنایی توسط مارک رو تحلیل شده است. در اینجا او در مورد افسران حمایت از جامعه پلیس (PCSOs) می پرسد – در زمان “ریاضت 2.0” می توان بحث کرد که زمان آنها فرا رسیده است. پس چرا آنها، حداقل در مکان‌هایی، در حال کاهش هستند؟
این یک چیز خوب یا بد است که در زیر اصول اولیه خدمات اورژانس 999 – اگر در حال گزارش آتش‌سوزی، سرقت یا مجروح شدن افراد در یک تصادف رانندگی هستید، تلفن را برمی‌دارید و انتظار واکنش آتش‌نشانی، پلیس یا آمبولانس را دارید. تفاوت در آنچه مردم از نیروهای پلیس خود دریافت می کنند. از این نظر خوب است که این سرویس ممکن است به جغرافیای محلی پاسخ دهد – یک منطقه روستایی نیازهای متفاوتی نسبت به یک شهرک شهری دارد. بد این است که اگر شما یک خرده‌فروش ملی هستید، نمی‌توانید مطمئن باشید که چه خدماتی را در سایت‌های خود دریافت خواهید کرد، و نه کسی.
PCSO ها از دیوید بلانکت به عنوان وزیر کشور در سال 2002، در جریان چیزی که اکنون می توانیم به عنوان تلاش کمتر از موفقیت آمیز کارگر برای اصلاح پلیس ببینیم، آغاز می شود. پیشنهادها برای منطقه ای کردن نیروها (همانطور که در اسکاتلند موفق شد، جایی که یک نیرو ایجاد شد) به نتیجه نرسید. دولت های ائتلاف و سپس محافظه کار حکومت جدید، پلیس و کمیسران جنایت را انتخاب کردند. اما ترکیب نیروهای پلیس – نیروهای ویژه، افسران معتبر ایمنی جامعه (CSAS)، اختراع دیگر کارگری در دهه 2000 – از سال 2010 به طور قابل توجهی بدون تغییر باقی مانده است، برای همه تغییرات دیگر، در کیت و افسران برای همیشه انتظار می رود “بیشتر” انجام دهند. با کمتر، مانند سایر خدمات عمومی. اتحادیه کارگری عمومی همصدا ادعا می کند که از سال 2010 تاکنون 45 درصد تعداد PCSOها در انگلستان کاهش یافته است (اسکاتلند و ایرلند شمالی PCSO ندارند).
حق و نادرستی آن هر چه باشد، مسلما PCSOها، به مراتب ارزانتر از پاسبانهای با قدرت دستگیری، ممکن است به خودی خود وارد شوند. پس چرا، برای گرفتن نیروی شهر لندن، در ابتدا تعداد 52 PCSO ابتدا به 39 و بعد از المپیک 2012 لندن به 16 کاهش یافته است. مشکوک به تعویض آنها نیروی شهر ممکن است نماینده نباشد زیرا حدود نیمی از آن با تقلب سروکار دارد. اگرچه با تغییر کاربری زمین مربع مایل، سرگرمی های شبانه بیشتری دارد.
حتی اگر شهر هنوز هم دفاتر بلندمرتبه و مغازه‌های کلیشه‌ای بود که به کارکنان ادارات غذا می‌دادند، باز هم فضایی برای PCSO وجود دارد، به همان دلیلی که دیوید بلانکت آنها را به وجود آورد (در مقابل مخالفت‌های زیاد و اظهارات ناپسند درباره «پلیس پلاستیک»). . افسران پلیس واکنش از 999 شغلی به شغل دیگر می روند. وقت پیگیری ندارند. که می تواند باشد نقش PCSO، پلیس جامعه، یا به قول یکی از PCSO، “نوشیدن مقدار زیادی قهوه”. ممکن است هیجان واکنش سریع را نداشته باشد، اما با ایجاد (و حفظ) روابط، PCSO ها می توانند علاوه بر اطمینان دادن به عموم، اطلاعات جمع آوری کنند.
این که آیا یک نیروی پلیس شایر یا کلانشهر تعداد بیشتری یا کمتر PCSO دارد و تصمیم می گیرد تعداد آنها را کاهش دهد یا خیر، چیزی در مورد نوع خدماتی که افسران ارشد قصد ارائه آن را دارند می گوید. شکایت در مورد PCSOها مانند زندانبانان خصوصی بود. که آنها بخش خود را از مهارت خارج کردند و اجازه کاهش شدید حقوق ها را دادند. با کنار گذاشتن محاسن این بحث، حداقل قابل بحث است که اگر PCOSها – حقوق کمتری نسبت به پاسبان ها، کمتر آموزش دیده و بدون قدرت دستگیری – ایفای نقش های اجتماعی داشته باشند، منطقی است، چه اقتصادی و چه مدنی. گشت پیاده، رسیدگی به رفتارهای ضد اجتماعی و موارد مزاحم همسایه. مشاغل نرم، شاید، اما آنچه که عموم مردم همچنان انتظار دارند (هر چند غیرواقعی) شاهد اجرای پلیس باشند. یک PCSO ممکن است در حل و فصل ASB نسبت به یک پاسبان، تجربه و دردسر بیشتری ایجاد کند، و دانش محلی بیشتری در مورد پچ خود نسبت به یک افسر پاسخگویی که همه جا کشیده و هیچ جا را به خوبی نمی داند، حفظ کند.
دلیل اینکه چرا PCSO ها ریشه نگرفته اند ممکن است در تئوری سازمان ها نهفته باشد: زیرا آنها مسیر شغلی ندارند. مسیر موفقیت در پلیس از طریق PCSO ها نیست، مگر شاید در همان ابتدا. هیچ PCSO سابق به رتبه بالایی نمی رسد تا بتواند در آنها سرمایه گذاری کند.
یا شاید نقش PCSO برای سیاستمداران بسیار ظریف باشد. تمام صحبت‌های محافظه‌کاران دوران بوریس جانسون درباره افزایش تعداد پلیس درباره پلیس‌ها بود. یا مشکل این است که در حالی که بابی ها به آن می پیوندند فدراسیون پلیسبدون حق اعتصاب، PCSO ها معمولاً می توانند به اتحادیه کارگری بپیوندند همصدا?
منبع: https://www.professionalsecurity.co.uk/news/case-studies/the-strange-dwindling-of-pcsos/